جی استنلی هال (G. Stanley Hall) یکی از روان‌شناسان برجسته و پیشگام در زمینه روانشناسی کودک و نوجوان است. او در تاریخ 1 فوریه 1844 در مزرعه‌ای در اشفیلد، ماساچوست به دنیا آمد و در 24 آوریل 1924 درگذشت.
تحصیلات و زندگی اولیه
هال تحصیلات خود را در کالج ویلیستون آغاز کرد و سپس به کالج ویلیامز منتقل شد و در سال 1867 فارغ‌التحصیل شد. پس از آن، به مدرسه دینی یونیون رفت، اما با مطالعه کتاب "اصول روانشناسی فیزیولوژیک" اثر ویلهلم وونت به روانشناسی علاقه‌مند شد. او در سال 1876 موفق به اخذ مدرک دکترا از دانشگاه هاروارد شد و اولین آمریکایی بود که این مدرک را در رشته روانشناسی دریافت کرد.
فعالیت‌های حرفه‌ای
هال کار خود را با تدریس زبان انگلیسی و فلسفه آغاز کرد، اما به زودی به عنوان استاد روانشناسی و پداگوژی در دانشگاه جان هاپکینز مشغول به کار شد. او همچنین رئیس دانشگاه کلارک بود و در سال 1892 به عنوان اولین رئیس انجمن روانشناسی آمریکا انتخاب شد. هال در تأسیس مجله روانشناسی آمریکا در سال 1887 نقش مهمی ایفا کرد.
نظریه‌ها و دستاوردها
هال به عنوان "پدر روانشناسی نوجوانی" شناخته می‌شود. او اولین کسی بود که به طور علمی به مطالعه نوجوانی پرداخت و مفاهیم مهمی مانند "طوفان و فشار" را مطرح کرد که به احساسات متناقض و تحریکات فیزیولوژیکی در دوران نوجوانی اشاره دارد. همچنین، او نظریه "تولد دوباره" را معرفی کرد که به ظهور ویژگی‌های انسانی و تمدن در این دوره اشاره دارد.
تأثیرگذاری
استنلی هال تأثیر زیادی بر تربیت دانشجویان برجسته‌ای چون جان دیویی و لوئیس ترمن داشت. او همچنین در سال 1909 زیگموند فروید و کارل یونگ را برای سخنرانی به دانشگاه کلارک دعوت کرد که این دیدار، نخستین و تنها سفر فروید به آمریکا بود.
آثار
از جمله آثار مهم هال می‌توان به "نوجوانی" (در دو جلد)، "مشکلات آموزشی" (1911) و "زندگی و اعترافات یک روانشناس" (1923) اشاره کرد.جی استنلی هال با پژوهش‌ها، نظریات و تأثیراتش بر روانشناسی، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ این علم دارد و نقش مهمی در شکل‌گیری رویکردهای مدرن نسبت به کودکان و نوجوانان ایفا کرده است.
