نظام ارزیابی مهارتهای ارتباط کلامی فلندرز

نظام ارزیابی فلندرز، که به عنوان مدل تجزیه و تحلیل ارتباط کلامی فلندرز نیز شناخته می‌شود، ابزاری برای ارزیابی و تحلیل کیفیت تدریس در کلاس‌های درس است. این نظام بر اساس مشاهده و تجزیه و تحلیل تعامل های کلامی بین معلم و دانش‌آموزان طراحی شده است و به شناسایی الگوهای ارتباطی در محیط آموزشی کمک می‌کند.

عوامل کلیدی نظام ارزیابی مهارتهای ارتباط کلامی فلندرز

الگوی فلندرز شامل ده عامل اصلی است که به دو دسته کلی تقسیم می‌شود: گفتار معلم و گفتار دانش‌آموز. این عوامل به شرح زیر هستند:

گفتار معلم

این بخش شامل انواع مختلف گفتار معلم است که شامل موارد زیر می‌شود:

• توضیح ها(روشنکرد) و سخنرانی: معلم دانستارها را به دانش‌آموزان منتقل می‌کند.

• پرسش‌ها: طرح سوال ها برای تحریک تفکر و مشارکت دانش‌آموزان.

• تشویق و ترغیب: ایجاد انگیزه در دانش‌آموزان برای مشارکت فعال.

• انتقاد: ارائه بازخورد به دانش‌آموزان درباره عملکردشان.

گفتار دانش‌آموز

این بخش شامل پاسخ‌ها و مشارکت‌های دانش‌آموزان است، از جمله:

• پاسخ به سوال های معلم: ارائه نظرها یا پاسخ‌ها به پرسش‌های مطرح شده.

• گفتار آزادانه: بیان افکار و نو بینه ها (ایده ها) بدون محدودیت.

خاموشی

این عامل به سکوت یا عدم مشارکت اشاره دارد که می‌تواند نشان‌دهنده عدم درک یا عدم تمایل دانش‌آموزان به شرکت در بحث باشد.

روش ارزیابی

در این روش، مشاهده‌گر (بیشتر یک ارزیاب یا مربی) به مدت مشخصی (مانند ۵ تا ۱۰ دقیقه) به کلاس درس توجه می‌کند و تعامل های کلامی را ثبت می‌کند. سپس این داده‌ها بر اساس عوامل تعیین شده تجزیه و تحلیل می‌شوند تا کیفیت تدریس و میزان مشارکت دانش‌آموزان مورد ارزیابی قرار گیرد.

کاربردها

نظام فلندرز در زمینه‌های مختلف آموزشی کاربرد دارد، از جمله:

• ارزیابی کیفیت تدریس معلمان.

• شناسایی نقاط قوت و ضعف در روش‌های تدریس.

• ارائه بازخورد به معلمان برای بهبود عملکرد آموزشی.

• تحقیق در زمینه تأثیر روش‌های تدریس بر یادگیری دانش‌آموزان

کدهای ارزیابی در نظام فلندرز

ده دسته اصلی در نظام فلندرز به شرح زیر هستند:

1. پذیرش احساس ها(سُهش ها): (Accepts feeling): شامل بیان هایی است که احساس های دانش‌آموزان را تأیید یا تصدیق می‌کند، مانند "من می‌فهمم که چه احساسی داری."

2. تقویت مثبت (Positive reinforcement): شامل گزاره هایی است که رفتارهای مثبت دانش‌آموزان را تشویق می‌کند، مانند "کار خوبی کردی" یا "من از نحوه کار تو خوشم آمد".

3. پذیرش نوبینه های(ایده های) دانش‌آموز (Accept Student Ideas): زمانی که معلم نو بینه ها و نظرهای جدید دانش‌آموزان را می‌پذیرد و به آن‌ها توجه می‌کند.

4. پرسش‌ها (Questions): شامل بیان هایی است که از دانش‌آموزان سوال هایی می‌پرسد، مانند "نظر تو چیست؟" یا "می‌توانی بیشتر درباره این موضوع بگویی؟"

5. سخنرانی (Lecture): شامل بیان هایی است که معلم بدون مشارکت دانش‌آموزان ارائه می‌دهد، مانند "جنگ داخلی در سال 1861 آغاز شد."

6. دادن دستورعمل (Giving directions): شامل بیان هایی است که به دانش‌آموزان دستورهایی می‌دهد، مانند "به صفحه 20 بروید."

7.  انتقاد (Criticism): شامل بیان هایی است که رفتارهای منفی دانش‌آموزان را نقد می‌کند، مانند "این درست نیست" یا "به درس توجه نمی‌کنی."

8. گفتار دانش‌آموز - پاسخ (Student talk-response): شامل بیان هایی است که دانش‌آموزان در پاسخ به سوال ها یا دستورهای معلم بیان می‌کنند.

9. گفتار دانش‌آموز - آغاز (Student talk-initiation): شامل بیان هایی است که دانش‌آموزان بدون تحریک از سوی معلم بیان می‌کنند، مانند "من یک سوال دارم" یا "فکر می‌کنم باید درباره این موضوع بحث کنیم."

10. سکوت (Silence): این عامل به دوره‌هایی اشاره دارد که در آن هیچ گفتاری در کلاس وجود ندارد.