مثلثسازی (Triangulation) در پژوهش کیفی به فرآیندی اشاره دارد که در آن از چندین منبع، روش، دیدگاه یا محقق برای بررسی یک پدیده استفاده میشود تا دقت، اعتبار (Credibility) و اعتمادپذیری یافتهها افزایش یابد. این مفهوم ابتدا توسط دنزین (Denzin) در دهه ۱۹۷۰ معرفی شد و هدف آن کاهش سوگیریها و اطمینان از اینکه نتایج پژوهش تنها به یک دیدگاه یا روش خاص وابسته نباشد، است. مثلثسازی بهعنوان یک استراتژی کلیدی برای تقویت کیفیت پژوهش کیفی شناخته میشود. در ادامه انواع آن و نحوه عملکردش را توضیح میدهم:
مثلثسازی از استعارهای هندسی گرفته شده است که در آن با استفاده از چند نقطه (یا زاویه)، موقعیت دقیقتری تعیین میشود. در پژوهش کیفی، این "نقاط" میتوانند دادهها، روشها یا محققان مختلف باشند که همگی به یک پدیده نگاه میکنند تا تصویر کاملتر و قابلاعتمادتری ارائه دهند.
مثلثسازی در پژوهش کیفی به چهار نوع اصلی تقسیم میشود:
فرض کنید پژوهشی درباره تأثیر فضای مجازی بر روابط خانوادگی انجام میشود:
پژوهشهای آمیخته (Mixed Methods Research) به رویکردی در تحقیق اشاره دارند که در آن از ترکیب روشهای کمی (Quantitative) و کیفی (Qualitative) برای پاسخ به سؤالات پژوهشی استفاده میشود. این نوع پژوهش به محقق اجازه میدهد تا از نقاط قوت هر دو روش بهره ببرد و محدودیتهای هر یک را کاهش دهد. انواع پژوهشهای آمیخته معمولاً بر اساس سه معیار اصلی دستهبندی میشوند: زمانبندی (Timing)، وزندهی (Weighting) و هدف ترکیب (Purpose). در ادامه انواع اصلی پژوهشهای آمیخته را توضیح میدهم:
در متون روانشناسی فارسی، "روانبنه" به عنوان معادل "Schema" جا افتاده است، چون این اصطلاح به چارچوبهای ذهنیای اشاره دارد که در یادگیری، حافظه و رشد شناختی نقش دارند. مثلاً در نظریه پیاژه، روانبنهها (Schemas) واحدهای اساسی شناخت هستند که با سازگاری (Assimilation) و تطابق (Accommodation) تغییر میکنند. اما "Scheme" چنین مفهومی ندارد و بیشتر به برنامهریزی آگاهانه یا استراتژی اشاره میکند.
نظریه سیستمهای پویا (Dynamic Systems Theory یا DST) یک چارچوب نظری است که برای توضیح رشد شناختی، حرکتی و رفتاری انسان به کار میرود. این نظریه از مفاهیم علوم پیچیدگی و سیستمهای پویا الهام گرفته شده و بر این ایده استوار است که رشد، نتیجه تعاملات مداوم و غیرخطی بین اجزای مختلف یک سیستم (مانند مغز، بدن و محیط) است. برخلاف نظریههای سنتی مانند نظریه مراحل پیاژه که رشد را به صورت خطی و مرحلهای میبیند، DST رشد را فرآیندی پویا، خودسازماندهنده و وابسته به زمینه (context-dependent) توصیف میکند.